خَبَر داری چه زیبایی؟
خَبَر داری چه مَغروری؟
خَبَر داری که غَمگینَم؟
خَبَر داری چِرا دوری ؟
نِمی دانیُ دِلتنگَم
اَز این دُنیای بَد خَستَم
شَبیه یِک گُلِ یاسی ⬇
که از عَطرِ خوشَت مَستَم
نِگاهَت نافِذُ گرمَ ست
بَهارَم با تو رَنگینَ ست
وَلی اِی یاسِ مَغرورَم
جَهانَم بی تو غَمگینَ ست
مَرا گفتی که این خوابَ ست
تو را در خوابِ خود دیدَم
میانِ خوابُ بیداری
تو را با گریه بوسیدم
مَرا ما بینِ آدم ها
مَرا در اوجِ نامَردی
مَرا در آخَرِ دُنیا
به تَنهایی رها کردی
تو هَم دردیُ دَرمانی
تو آغازیُ پایانی
تو را می خواهَمَت اما
تو از این دِل چه می دانی؟
از : احمد طیبی
